Na zapotrzebowanie jednej ze szczecińskich szkół zostały przeprowadzone zajęcia interaktywne w klasie szóstej: 6 spotkań z uczniami oraz 2 spotkania z rodzicami. Zajęcia odbywały się jeden raz w tygodniu, trwały 50 min.
Wychowawczyni zgłosiła chęć lepszej integracji zespołu klasowego. Szczególną trudność stanowiły przejawy nietolerancji wobec uczniów pochodzących z innych krajów oraz przejawy przemocy psychicznej i fizycznej w tym hejtu, jako wyraz nieradzenia sobie z przeżywanymi przez dziecko emocjami. Na podstawie ankiet wypełnionych przez uczniów i w konsultacji z rodzicami została przyjęta następująca tematyka warsztatów:
- samoocena,
- jak mnie widzą inni- czyli „mój obraz” w oczach rówieśników,
- przemoc psychiczna i fizyczna tym hejt,
- postawa tolerancji i akceptacji.
Zajęcia prowadziłyśmy w oparciu o narzędzie opracowane przez Fundację — Abecadło Inteligencji Emocjonalnej.
Po ustaleniu zasad pracy (kontrakt), uczniowie poznali tematykę zajęć. W kręgu omawialiśmy zaplanowane zagadnienia. Metoda warsztatowa wymaga ciągłych interakcji między uczestnikami w parach, mniejszych grupach oraz z osobami prowadzącymi. Tu działo się najwięcej. Proces grupowy przechodzi różne etapy: budowanie wzajemnego zaufania, poruszanie trudnych tematów, uaktywnia emocje wywołujące różne lęki, tworzą się nowe relacje, rośnie świadomość tego, kim jestem i jak się zachowuję w różnych sytuacjach. Porozumiewanie się w grupie z szacunkiem dla odmienności drugiej osoby jest bardzo trudne.
Metoda aktywizująca sprawdziła się w pracy z uczniami. Chętnie wypowiadali się na interesujące ich kwestie. A współpracując w parach i małych grupach mieli okazję poznawania się wzajemnie, co skutkowało lepszymi relacjami w klasie i poza szkołą. W ankiecie kończącej zajęcia uczniowie wykazali się dużo większą wiedzą i zrozumieniem w obszarze samooceny i relacjach rówieśniczych. Ponadto uczniowie dowiedzieli się, gdzie mogą szukać pomocy w sytuacjach, gdy doświadczają przemocy lub są jej świadkami.
Mamy świadomość, iż rozpoczęty proces integrowania grupy i tolerancji dla odmienności nie zakończył się. Wychowawczyni z dużym zaangażowaniem kontynuuje pracę. Dostaliśmy również informacje zwrotne, jakie pozytywne zmiany obserwuje wśród swoich uczniów po odbytych zajęciach:
- Uczniowie lepiej się poznali, zbliżyli do siebie, wytworzyła się między nimi mocniejsza więź.
- Nastąpiła u nich większa otwartość i gotowość do tworzenia się nowych grup koleżeńskich.
- Dzieci wykazują się dojrzalszym i bardziej świadomym sposobem wypowiedzi oraz reagowania w sytuacjach trudnych.
Mocną stroną naszego Projektu jest współpraca i zaangażowanie: wychowawczyni, uczniowie, rodzice, pedagog szkolny i psycholog oraz specjaliści z ramienia PFPU. Takie kompleksowe podejście daje nam szerszy obraz potrzeb i możliwości działania. Zamierzamy w przyszłości kontynuować podobne projekty.